تاکتیک اقتباس

دگروال عبدالرحمان رحمانی

یکی از کلیدی ترین تاکتیک‌ها در نظام، پروسهٔ اقتباس (adoption) است. چون میدان جنگ همواره در تغییر است، یادگیری و عادت نمودن با این تغییر از ویژگی مهم فرماندهان تاکتیکی است. درست مانند که یک طفل که خودش را با مهارت‌های تازه وفق می‌دهد، یک فرمانده و سرباز نیز می‌باید با تغییر در شیوه و تاکتیک دشمن خودش را وفق بدهد. وضعیت اوپراتیفی (Operational Environment) جنگ به شدت در حال تغییر است.

ماهیت جنگ اگر تغییر نکرده باشد، شكل، تاکتیک و تخنیک جنگ به شدت تغییر کرده است. دشمن از تاکتیک های ماین ضد پرسونل و ترور افراد مهم به منظور قرار دادن دولت در برابر اذهان عامه استفاده اعظمی می‌نماید. پرسونل کشفی سکتور امنیتی به ویژه امنیت ملی و پولیس ملی می‌باید بیشتر از پیش فعال شده و در گروه‌های کوچک به محلات آسیب‌پذیر استخدام شوند و افراد و محلاتی که در آن‌ها ماین بسته‌بندی می‌شوند، را مورد تلاشی و تجسس قرار دهند. این کار باید به صورت دوامدار صورت گیرد. در قسمت تخنیک دشمن به سلاح ثقيل، وسايط زره‌دار، دوربين شب، لايزر و سنايپر و حتی در این اواخر به طیاره‌های کوچک بی‌پیلوت (درون) دست‌رسی پیدا کرده است.

در این میان نیاز است که منابع تمویل تخنیک فوق شناسائی و از راه‌های دیپلوماتیک قطع و خشکانده شود. همچنان با استفاده از امكانات تکنولوژیکی مدرن كشف هوایی و زميني که در اختیار قوای مسلح می‌باشد، راه‌های اکمالاتی این تخنیک‌ها شناسائی و مورد هدف قرار بگیرند. ما در هر قول اردو ده‌ها پرسونل کشفی داریم که می‌توانند در این امر قوای مسلح را یاری رسانند اما پرسونل‌ کشفی متأسفانه در کارهای کوچک در داخل جزوتام‌ها مصروف هستند و از آنها جاسوسان درون قشله‌ای ساخته شده است.

منابع تمویل تخنیک فوق به تعقيب و كنترول دوامدار نیاز داشته و از ظرفیت‌های موجود در قطعات می‌بایست‌ استفاده اعظمی صورت گیرد.