جنگ پنج گونه قربانی به بار می‌آورد:

نخستین، خونی

آنی‌که با ریختن خون قربانی می‌شود. این‌گونه‌ی ساده قربانی جنگ است. چون کسی‌که خون می‌دهد، برای همیش از جنگ مصؤون می‌شود. اما گروهی دومی از قربانیان را به بار می‌آورد.

دومی، بازماندگی

آنانی‌که جنگ نزدیک‌ترین عزیزش را گرفته است و او بازمانده‌ی یک شهید است. این گروه هر لحظه که خونی ریخته می‌شود، قربانی می‌شود.

سومی، مالی

آنی‌که جنگ دار و ندارش را می‌بلعد و همه‌ی آسایش‌اش را به‌هم می‌زند. این دسته قربانیان رنج طولایی می‌کشند. این گروه چندین بار قربانی می‌شوند. روسپی‌گری، جنایات هولناک، تگدی، جنگندگان و تروریزم در انتظار اینان است.

چهارمی، روانی

آنی‌که جنگ جان و هستی‌اش را گرفته است. این دسته از بدترین گونه‌‌ی قربانیان جنگ است. اینان جان و روان خود را در جنگ از دست داده اند. اینان برای همیش در جنگ و نبرد با خود زندگی می‌کنند. این گروه از میان قربانیان سه دسته‌ی بالا بروز می‌کنند. آسان‌ترین راه گریز برای این گروه اتکا به مواد مخدر است.

پنجم، ساختاری

آنی‌که یک‌بار قربانی جنگ شده است و بار های دیگر قربانی سیاست می‌شود. این گروه را رهبران سیاسی فریب می‌دهند. بر گور فرزندان‌شان پرچم سبز برپا می‌کنند ولی بر حزب، منصب و خانه‌ی خود درفش سوی استفاده از نام قربانیان را برافراشته می‌سازند.

ملک ستیز