حسین‌بخشِ صفری؛ به‌عنوانِ یک ورزش‌کارِ ملی و تمام ورزش‌کاران مطرح کشور بایستی شمعِ روشنِ نوستالژی‌های مردم افغانستان باشند.

 مردمی‌که هنوز یک جامعه‌ی در حال جنگ است، جنگِ چهل‌ساله‌ی که تمام بنیان‌های مرصوصِ یک زندگیِ شاد را ویران کرده است. براساس نظرسنجی‌های نهادهای معتبرِ بین‌المللی، مردم افغانستان جزو ناشادترین مردمانِ جهان است .

. در چنین وضعیتی هرازگاهی فرصتِ خوش‌حال بودن و خوش‌حالی کردن، در سایه‌ی نوستالژی‌ها به‌وجود می‌آید. یکی از این نوستالژی‌های که حتی به وحدت و هم‌دلیِ مردم افغانستان که از شکافِ عمیق دوئیت‌هایِ قومی، به شدت رنج می‌برد می‌انجامد درخشیدنِ قهرمانانِ ورزشیِ کشور، در سکوهایِ پیروزی بین‌المللی است

. پس آز آن‌که ام ام ای کاران مطرح افغانستانی چون بازمحمد “مبارز” واحمدولی “هوتک” به‌حریفانِ خارجی شان باختند این بار چشم امید همه به حسین‌بخش “صفری” دوخته شد تا آن نوستالژی بُردهای شیرین‌را دوباره احیا کند . که خوش‌بختانه با اقتدار تمام حریفِ روسی‌اش را از پیش رو برداشت و دوباره به لب های مردم افغانستان خنده و به دل های شان امید تازه بخشید؛ ولی متاسفانه درست پس از دقایق این بُرد شیرین در کابل مردم به فیرهایِ هواییِ شادیانه روی آوردند که احتمال تلفات جانی شهروندان در آن یحتمل است که ای‌کاش این اتفاق نمی‌افتاد.

بردِ حسین‌بخش‌‍‌ “صفری” در مسکو به‌همان میزان که امیدوارکننده ومایه‌ی سرور مردم بود. حواشی این اتفاق مهم در کابل نگران‌کننده و مایه‌ی تاسف بود.

این مسابقه که به‌شکل مستقیم و زنده از تلویزیونِ جهانیِ آریانا پخش می‌شد دو مهمانِ ویژه داشت که آن‌ها خود نیز از ام ام ای کارانِ دانه درشت و صاحب‌سبک جامعه‌ی ورزشی افغانستان بودند. که در تازگی‌ها هر دو مسابقاتِ شان‌را به حریفانِ خارجی شان واگذار کرده بودند آقایان بازمحمد “مبارز” واحمدولی “هوتک” این دو ورزش‌کار؛ در این برنامه‌ی زنده تلویزیونی، کاملا با گاردِ قومی و ژست غیرحرفوی که تلاش درپنهان کردنش داشتند؛ ولی از آنجائی‌که پری‌رخ تابِ مستوری ندارد مچ شان باز و نیتِ شان جریان گپ وگفت و تحلیل مسابقه برملا شد. اوقات‌تلخی و عصبانیت از سر وکول هردوی شان بالا می‌رفت و پایین می‌آمد و قشنگ عصبیت قومی در چهره‌های شان و گفتار نیش‌دارشان موج می‌زد.

چنین روی‌کردهای ناشیانه وغیراخلاقی؛ حواشیِ تلخ رویدادهای مهم تاریخی، همواره طعم شیرین پروسه‌ی ملت شدنِ مان را تلخ کرده است و امیدواریم فرهنگ تساهل و مدارا و گفتمان هم‌دلی و هم‌سویی، هیولای عصبیت‌های قومی را در قفس سینه‌ی مردم افغانستان برای همیشه ناک اوت سازد و با فنِ اول به‌زمین زند.