در روزگاری که سیاست امریکا بار دیگر میان دو مفهوم متضاد در نوسان است — “ملی‌گرایی بسته‌ی ترامپی” و “جهان‌وطنیِ عدالت‌خواه” — ظهور چهره‌هایی چون زهران ممدانی (Zohran Mamdani) معنایی فراتر از پیروزی سیاسی دارد.

او نه فقط نماینده‌ای از نیویورک است، بلکه نماینده‌ی نسلی از مهاجرانی است که تصمیم گرفته‌اند به‌جای تحمل حاشیه، وارد متن شوند؛

نسلی که باور دارد مهاجر بودن، ضعف نیست — قدرت است، اگر فرصت داده شود.

از شرق آفریقا تا قلب نیویورک؛ تولد یک روایت تازه

ممدانی در خانواده‌ای مهاجر از شرق آفریقا متولد شد و در نیویورک بزرگ شد؛

شهری که مهاجرت در آن، نه یک انتخاب، بلکه بخشی از بافت زندگی است.

او با ذهنی روشن و روحی عدالت‌خواه، از دل همان خیابان‌هایی برخاست که بسیاری مهاجران دیگر در آن با تبعیض، بی‌کاری و سکوت روبه‌رو شده‌اند.

اما تفاوت او در این بود که سکوت نکرد.

او از “بی‌جایی” پلی ساخت به سوی سیاست.

از “تبعیض”، انرژی ساخت برای مطالبه‌ی برابری.

و از “غربت”، زبانی برای گفتن حقیقت.

تقابل با گفتمان ترامپی؛ مهاجر به‌عنوان تهدید یا منبع قدرت؟

وقتی دونالد ترامپ دیوار می‌کشد،

زهران ممدانی پنجره باز می‌کند.

در جهانی که سیاستمداران افراطی مهاجر را “تهدید” می‌خوانند، او از مهاجر تصویری تازه می‌سازد:

شهروندی که می‌سازد، کار می‌کند، می‌آموزد، و جامعه را به جلو می‌راند.

او از نسلی است که در برابر شعار “America First” می‌گوید:

“هیچ کشوری نخست نمی‌شود اگر عدالت را فراموش کند.”

ممدانی با اندیشه و کنش خود نشان داد که پاسخ به ترس از مهاجرت، بستن مرزها نیست،

بلکه گشودن ذهن‌هاست.

زیرا تجربه‌ی مهاجر، همان چیزی‌ست که جوامع مدرن را زنده، پویا و خلاق نگه می‌دارد.

مهاجران؛ ستون‌های نادیده‌ی جهان توسعه‌یافته

اگر از امریکا تا آلمان، از کانادا تا استرالیا را بنگریم،

مهاجران در همه‌جا نیروی کار، فرهنگ، دانش و سرمایه‌ی انسانی را به حرکت درآورده‌اند.

مطالعات نشان می‌دهد بیش از نیمی از نوآوری‌های ثبت‌شده در سیلیکون‌ولی،

و حدود یک‌سوم از شرکت‌های برتر آمریکا، به دست مهاجران تأسیس شده است.

اما هنوز در بسیاری از کشورها، گفتمان غالب، مهاجر را “دیگری” می‌بیند.

زهران ممدانی و امثال او آمده‌اند تا این تصور را به چالش بکشند —

تا نشان دهند مهاجر نه رقیب است و نه بار اضافه؛

بلکه شریکِ آینده است.

سیاست، آینه‌ی جامعه است

پیروزی ممدانی فقط پیروزی یک سیاستمدار مهاجر نیست؛

بلکه شکست یک ترس تاریخی است.

ترس از پذیرش دیگری.

ترس از شنیدن صدای متفاوت.

ترس از جهان متکثر.

او با گفتمان عدالت‌خواهانه و اجتماعی خود، نماینده‌ی میلیون‌ها مهاجر است

که در سکوت کار می‌کنند، مالیات می‌پردازند، و با وجود تمام بی‌مهری‌ها،

باور دارند که تغییر از درون ممکن است.

آینده‌ی سیاست، چند‌فرهنگی است

جامعه‌ای که به مهاجران اعتماد کند، خود را بازسازی می‌کند.

و جامعه‌ای که از مهاجر بترسد، آینده‌ی خود را محدود می‌سازد.

ممدانی نماد این واقعیت است که سیاست قرن بیست‌و‌یکم دیگر متعلق به یک رنگ، یک زبان یا یک قوم نیست؛

بلکه به کسانی تعلق دارد که می‌فهمند:

تنوع، تهدید نیست؛ اکسیژنِ پیشرفت است.

جمع‌بندی

زهران ممدانی با حضورش در مجلس ایالتی نیویورک،

نه فقط در برابر سیاست‌های طردگرایانه ایستاده،

بلکه تعریف تازه‌ای از “قدرت مهاجر” ارائه کرده است —

قدرتی که ریشه در رنج دارد، اما ثمرش امید است.

او صدای نسلی‌ست که دیگر نمی‌خواهد در حاشیه بماند؛

نسلی که در برابر دیوارها، پنجره می‌سازد.

و شاید پیام او برای جهان این باشد:

“اگر مهاجر را بپذیرید، آینده را پذیرفته‌اید.”