در افغانستان برای هزاره‌ها یک طعنه قومی بسیار آشنا است: “هزاره موش‌خور”. در این شکی نیست که چنین طعنه‌های قومی ریشه در خصومت و نفرت قومی دارد، اما واقعا ریشه

هر مسیری آغازی دارد بنام خداوند آغازگر مسیرها زندگی، درسال ۱۳۹۷ درخبرگزاری رشد به‌عنوان کار آموز شامل شدم در کنار فعالیت رسانه‌‌ی عضو فعال جامعه مدنی کابل بودم، بعد از

اشاره ‌ای به مورد گلبدالدین حکمتیار حکمتیار معجونی از غرور و توهم است. تعلق به قبیله حاکم هم به او غرور داده و هم توهمش را فربه کرده است. از

شکی نیست که اغلب مخالفان رشدی کتاب‌های او را نخوانده‌اند، اما رشدی بی‌گناه نیست. در خوش‌بینانه‌ترین حالت او یک کتوله فکری بود که پیامد گفتارش را محاسبه نتوانست. در سه

خالقِ هزاره با شلیک به شاه دردهای چندین ساله‌ای تاریخی را تخلیه کرد. خالق از آنجا متفاوت‌تر از دیگر مبارزان است که قادر به سکوت در برابر تاریخ و اوضاع

کتاب‌خانه ملی کوپن‌هاگن آرشیف معتبر مناسبات بین‌الملل را در خود گنجانیده است. من برای یک سخن‌رانی در مورد جنگ اوکراین به بیوگرافی مستند پوتین نیاز داشتم. سر زدم به بخش

شکایت پایه‌ی برقم ولی از کار و بار افتاده‌ام در شمالِ مملکت با حال زار افتاده‌ام خورد راکت تا به جانم٬ لِنگ‌هایم سیخ شد رنگ‌زرد و یخ‌زده هم غار غار

جنگ طالبان از منظر فقه اسلامی (در این نوشته تمرکز بر ارزیابی موضوع از دیدگاه سنتی بوده است) در تقابل طالبان با دولت کنونی افغانستان، ظاهرا مهمترین توجیه که برای

جنگ پنج گونه قربانی به بار می‌آورد: نخستین، خونی آنی‌که با ریختن خون قربانی می‌شود. این‌گونه‌ی ساده قربانی جنگ است. چون کسی‌که خون می‌دهد، برای همیش از جنگ مصؤون می‌شود.

کارت‌های برنده‌ی بازی از رُخ‌نمای فیسبوکیِ رضا مِه‌سا دولت؛ با کارتِ (هرج و مرج خلاق)، بازی می‌کند و طالب با دکترین (قند و قمچین)، هر دو به دنبال وقت‌کشی بیشتر