نتایج ابتدایی انتخابات ریاست جمهوری کشور؛ پس از کش و قوس تقریبا سه ماهه، اعلان شد و گره از بسیار کورگره‌های افتاده در کار انتخاباتِ کشور کشود.

کمیسیون مستقل انتخابات علیرغم اما و اگرهای جدی که تکت‌های پیش‌تاز در قبال اعلان نتایج به‌نفع تیم خاص داشت، دیروز محمد اشرف غنی و تیم دولت ساز را با گرفتن بیشتر از پنجاه درصد کل آرای ریخته‌شده در صندوق‌ها پیروز ابتدایی این رقابتِ نفس‌گیر اعلان کرد.

کمیسیون مستقل انتخابات با این اعلان توپ بحران انتخاباتی را به میدان کمیسیون مستقل شکایات انتخاباتی انداخت که از منظر حقوقی حکم ناظر بر کارکردکمیسیون مستقل انتخابات را دارد و بایستی تا یک ماه دیگر سیاهی‌های ادعا شده از طرف تیم های انتخاباتی، در کار کمیسیون مستقل انتخابات را سفید کند و ممثل اراده دموکراتیک تقریبا دو میلیون از رای دهندگان کشور باشد.

اما موضوع محوری این است که با این اعلان بن بست انتخاباتی شکست یا بحران دیگری در راه نیست؟

پس لرزه های اعلان دیروز نشان می‌دهد که حکم بیرون آمده از آدرس کمیسیون مستقل انتخابات برای هیچ یک از رقبای دانه‌درشت تیم دولت ساز قابل قبول نبوده و این کمیسیون در سپهر باور این مجموعه‌ی انتخاباتی امانت‌دار سر به‌راه و قابل اعتمادی نبوده؛ چنانچه درست در همان ثانیه‌های اول اعلان، تیم ثبات و هم‌گرایی با پخش اطلاعیه‌ی‌ گفت این نتایج را نمی‌پذیریم! و از خواسته‌های برحق مان یک قدم عقب نشینی نمی کنیم!.

و تاپایان روز تکت‌های پیش‌تاز همه علیه این اعلان موضع گرفتند و شرکای بین المللی افغانستان  از سفارت امریکا گرفته تا یوناما واکنش نشان دادند.

یک ماه پیش رو ثابت می‌کند که بن‌بست موجود شکسته یا بن‌بست دیگر در راه است؟

 تحلیل اوضاع و قرائن حالیه و مقاله نشان می‌دهد که در یک وضعیت یک قدم پیش یک قدم پس قرار داریم ! اگر چه نفس  اعلان نتایج قسمی انتخابات یک قدمی رو به‌جلو است؛ ولی اینکه کمیسیون مستقل شکایات انتخاباتی، تاچه پیمانه رضایت خاطر تکت های معترض را جلب می‌کند گذرِ زمان یک ماهه پاسخ خواهد داد.