کُد 91 در چهارچوبِ قانونِ اختصاص ویژه دارد به ارگِ ریاست جمهوری و ریاست اجرائیه، که در سندِ بودجه‌ی ملی 1397 یک میلیارد و 300 میلیون افغانی به آن اختصاص

تحدید رسانه‌ها و پارلمان‌ها  کرونا حالا تا جایی پیش رفته که علاوه بر ریه‌های قربانیانش و تمام «سطوح»، به نهادهای دمکراتیکی که بشر در طی سالیان آنان را ساخته و

کرونا جدی‌ترین بحرانی است که تا اکنون، جهان‌را درگیر خودش کرده است. کشورهایِ بزرگ یکی پس از دیگری دارد زیر پای این موجود از جنس نانو خرد و خمیر می‌شود،

حمله بر خاک افغانستان که 19 سال پیش با امضای جورج بوش پسر آغاز شده بود، دیروز با امضای توافق صلح میان نماینده سیاسی طالبان و واشنگتن در هتل شرایتون

!وقتی به داده‌های حقیقی و مجازیِ ملت با طول و عرضش در باب گفتگوهای صلح سرک بکشید آنچه دستگیر تان می‌شود یک درد بی‌درمان است و آن اینکه: نگاه‌ها در

قاسم سلیمانی، فرمانده سپاه قدس در اثر شلیکِ یک طیاره بدون سرنشین آمریکایی که از پایگاه نظامی امریکایی در قطر پریده بود به موتر حامل وی در نزدیکی میدان هوایی

متمرکزسازِیِ قدرت؛ با تاکتیک “پشتونیزه‌سازی” ساختار  اندیشکده‌هایِ راهبردی و اطاق‌هایِ مطالعاتِ استراتیژیک بازی‌گران داخلی و خارجیِ بحران درافغانستان، این وضعیت‌را ناشی ازعدمِ  “تمرکزِ قدرت” در یک جامعه‌ی متاخصم «چندصدایی ایدلوژیک/

تهران و تل‌اویو؛ درطولِ تاریخِ منقاشاتِ استراتیژیکِ شان، تا این‌پیمانه درآستانه‌ی یک جنگِ تمام‌عیار، مقابل هم قرار نگرفته اند. چنانچه آموس یادلین رئیس اسبقِ هیئت مدیره‌ی بخش اطلاعاتِ نظامی در

حسین‌بخشِ صفری؛ به‌عنوانِ یک ورزش‌کارِ ملی و تمام ورزش‌کاران مطرح کشور بایستی شمعِ روشنِ نوستالژی‌های مردم افغانستان باشند.  مردمی‌که هنوز یک جامعه‌ی در حال جنگ است، جنگِ چهل‌ساله‌ی که تمام

 آنچه در دوحه جریان دارد؛ تلاشی است در راستایِ ایجاد «صلحِ مسلح»، در دو فازِ داخلی و خارجی. آمریکایی‌ها در تلاشِ کشاندنِ ورطه‌ی شان از این دام بلاست. لذاست‌که روی