آقای صالح، آرام‌تر!

من از روئیدن خار بر سر دیوار دانستم که ناکس کس نمی گردد از این بالا نشینی ها اگر رویدادهای تاریخی کشور را بدرستی بخوانید و درک کنید، جبهه بلخ در پیروزی جهاد به عنوان باب الفتح کشور شمرده میشود و همینگونه پیروزی مقاومت در کشور در نزدهم عقرب سال ۱۳۸۰ از بلخ رقم خورد و در کنار آن از نخستین کسانی هستم که پایه‌های حکومت مرکزی را از بلخ تقویت کردم و برای مرکزی سازی عواید با طرح معروف ۱۳ فقره یی شورای امنیت مصوب جوزای سال ۱۳۸۲، بنای مرکزی سازی عواید در حکومت پس از طالبان از بلخ و به حمایت من آغاز شد. بلخی که در دو دهه اخیر الگویی‌از امنیت، آرامش، توسعه و قانون مداری محسوب میگردید، حاصل تلاش واقعی حکومت محلی و مردم این ولایت بود نه جلسات تخیلی فیس بوکی. در زمان تصدی ولایت بلخ صدها هزار جریب زمین از غصب آزاد شد و برای هیچ غاصب و جنایت کار فرصت نفس کشیدن در این ولایت نبود و نیست. حیرتان از بنادر بسیار مهم این کشور و تابع سیستم مرکزی است.

وقتی من به عنوان والی بلخ از سوی جلالتماب حامد کرزی منصوب شدم، فیصله نمودیم که در تقرر مسولان ادارات عایداتی هیچ گونه نظری ندارم که تا پایان کار چنان شد. پس هرگونه دوسیه یی که «ساختن دوسیه» بخشی از کار و ماموریت شما است، در مورد حیرتان نیز مصداق همان اصطلاح معروف و طنزی شما «به اطلاعات من شک نکنید» است. اما بیاد داشته باشید که مردم بلخ به روی توطیه گران چنان سیلی محکمی بزنند که خواب پریشان شان برهم بخورد. حیرتان که به فساد محکوم نیست، اما فساد دور و برت گند زده است، استشمام میکنید و لذت میبرید.

دزدی پول های اوپراتیفی امنیت ملی در زمان تصدی ریاست امنیت ملی را اگر فراموش کرده اید، بیاد تان بیاورم که چه مقدار بود و در کجا سرمایه گذاری شده است؟ دزدی از نان خشک مردم فقیر و مظلوم در ایام شیوع ویروس کرونا توسط افراد منصوب به شما در ذهن مردم حک شده است. از آن گذشته، چشم دوختن به حیف و میل ملیون ها دالر از برنامه دسترخوان ملی توسط شما ‌‌و همکاران تان مشهود و شرم تاریخی است. در ضمن این را نیز میدانم که پول های جاسوسی با افتخار را در کجا سرمایه گذاری کرده اید.

در صورت نیاز همه را فاش میکنم. آقای گرامی! وقتی از موقف معاونیت ریاست جمهوری تا سطح قومندان امنیه کابل تنزیل‌ کرده اید و در کنار آن مسولیت نوشتن فشار خون صبحانه جلالتماب رییس جمهور کشور را بدوش گرفته اید، حاصل جلسات کانون توطیه موسوم به شش و نیم صبح شما جز افزایش جرایم جنایی، گسترش فاصله میان مردم، احزاب سیاسی و حکومت و حتا آوردن موتر‌ مملو از راکت در داخل شهر کابل و در کنار آن نشر تصاویر برخی از انسان‌های بی گناه در کنار تصاویر مجرمین تحت پیگرد، چی بوده است؟ اقای امر الله! پارلمان مظهر اراده مردم افغانستان است. بی باکانه به این نهاد ملی و مظهر اراده مردم اهانت کردید و نماینده گان مردم را فاسد خواندید. تاوان این رویکردهای عوام فریبانه را چی کسی میپردازد؟

اهانت به رهبران سیاسی، اهانت به بزرگان کشور و توطیه علیه شخصیت‌ها و فرماندهان متنفذ که جز اخلاق رفتاری شما است، جز ایجاد فاصله میان حکومت و نفرت پراگنی چه حاصلی دارد که اینها را همه روزه در دستور کار تان قرار داده اید؟ به علمای کشور، این وارثین پیامبر اسلام اهانت کردید، رفتارهای سکولاریستی تان را با اهانت به مذاهب به نمایش گذاشتید، به قیافه و شکل ظاهری یکی از اقوام شریف و زحمت کش کشور تمسخر کردید، آخر خط تان کجاست؟

آقای صالح! شما با احزاب سیاسی یی درگیر شده اید که روند سبز نمیتواند به اندازه هوا خواه یک ولسوالی آنها افراد داشته باشد. شما سند توطیه و دسیسه را بنام میثاق امنیتی به هدف ترور شخصیت دیگران و درگیری حکومت با شخصیت های سیاسی کشور طراحی کرده اید و هیچ حاصل جز افتراق به دنبال ندارد. من میثاق امنیتی ولایت بلخ را یاد نکردم، میثاق امنیتی یکی از ولایات همجوار منظور من بود که در لیست جنایتکاران اسمای تمامی فرماندهانی را آورده اید که هم اکنون در خط نخست جبهه با طالبان مبارزه میکنند.

این نهایت دشمنی و زبونی است، از مجرم نه حمایت کرده ام و نه حمایت خواهم کرد. میثاق امنیتی چه پیامی به کابل داشته که این تجربه ناکام به ولایات منتقل شود. همان سخن معروف مصداق این امر است: تو‌کار زمین را نکو ساختی که با آسمان نیز پرداختی آقای اطلاعات! به اطلاعات من هم شک نکنید؛ بارها ادعا کرده اید که اطلاعات شما‌ دقیق است، اما فرق میان اطلاعات و گزارش دهی را هنوز ندانسته اید. اطلاعات قبل از وقوع رویدادی بدست می اید و آنچه شما از وقوع رویداد ها اتفاق افتاده نشر میکنید، گزارش است نه اطلاعات. بهتر است وقت‌«نوشیدن اطلاعات» گزارش را ننوشید که به صحت تان مضر است.

آقای صالح! اشتباه نگیرید که میان تحویل گرفتن و متوجه ساختن کسی به خطایش، فاصله زیادی است، لطفن جوگیر نشوید. معاونیت ریاست جمهوری وقار، صلابت و سنگینی نیاز دارد که کاش در این دور هم آن را شاهد بودیم. به قول برادر گرامی الله گل مجاهد متوجه باشید با من اشتک بازی نکنید که طرف شما بخشی از تاریخ این سرزمین است. میخواهم به شوخی ولی جدی بگویم؛ من هیچ غلام بچه یی را به خود سیال نگرفته و نمیگیرم. غلط نکنید. به صحبت های من دقت کنید، من شما را فرد دوم ارگ خطاب کردم، نه فرد دوم کشور.

باد خس و خاشاک را باخود می آورد همانطوریکه شما را تا اینجا آورد. ورنه نه سهمی در جهاد داشتید و نه مقاومت ‌نه هم آدم مطرح و صاحب فهم بودید. تنها چند روزی در بخش نظامی سفارت افغانستان در دوشنبه امور کمپیوتر را بدوش داشتید و در جریان سفر زنده یاد مارشال محمد قسیم فهیم و اینجانب به فرانسه مسولیت ترجمانی را داشتید.